Kościoły schronienia są narzędziem Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego służącym do rozwoju i wzrostu Kościoła zorientowanego na wartości.

MŁODZIEŻ JAKO KLUCZOWY CZYNNIK

Młodzi ludzie potrzebują Kościoła, a Kościół potrzebuje młodych. Wiek dojrzewania charakteryzuje się przemianami fizycznymi, psychicznymi, społecznymi i ekonomicznymi. Oczywiście, wpływa to również na życie duchowe. Rozwój społeczny wydłuża fazę dojrzewania, a tym samym ten etap staje się coraz bardziej znaczący. Młodzież nie jest już dziećmi, ale nie jest jeszcze w pełni zintegrowana z życiem i światem dorosłych. Ponieważ młodzież przeżywa fazę zmiany, sama staje się również inicjatorem zmiany. Są dynamiczni, kreatywni, innowacyjni i produktywni. Korzenie wielu chrześcijańskich przebudzeń i reformacji wywodzą się z ruchów młodzieżowych. Kiedy Jezus powoływał swoich uczniów, większość z nich była jeszcze młodzieńcami. Historia kościoła adwentystów nosi również ślady wpływu i duchowego dynamizmu młodych ludzi. Zawsze byli filarami wspierającymi kwitnącą wspólnotę kościelną i dlatego wymagają naszej szczególnej uwagi. Musimy wspierać ich w dziedzinie relacji międzyludzkich, rozwoju ideologicznego i duchowego. Najlepiej można to osiągnąć w kontekście międzypokoleniowej wspólnoty wiary – a to, co jest prawdą dla ludzi młodych, jest również prawdą dla wszystkich pokoleń.

Niestety, różne badania dotyczące porzucania kościoła i kościoła adwentystów jednogłośnie ujawniają, że tracimy praktycznie co drugą młodą osobę, który wyrosła w naszym Kościele. Roger Dudley podaje, że „od 40 do 50 procent ochrzczonych członków w wieku kilkunastu lat porzuci kościół przed ukończeniem dwudziestego roku życia” (Roger Dudley, 2000, str. 60). Badania jasno pokazują również, że powody odejścia z Kościoła mają więcej wspólnego z relacjami niż z doktryną. Jest to rosnący trend w kościołach adwentystycznych na całym świecie. Raport „Valuegenesis Europe” dostarcza wielu dowodów na to, że najważniejszymi czynnikami wpływającymi na to, czy młody człowiek pozostaje w kościele adwentystycznym, czy nie, są doświadczenia zdobyte w kościele.

Z drugiej strony, kościoły (zbory) w których młodzi ludzie są zaangażowani w kształtowanie życia, wizji i misji Kościoła, są na ogół wspólnotami bardzo żywotnymi. Widzimy tutaj różne pokolenia pracujące razem z pasją, co jest przejawem tego, co zostało opisane w Księdze Malachiasza 4:6: „A serce ojców zwróci się ku synom swym, a serce synów zwróci się ku ojcom”. Doświadczenie pokazuje, że takie kościoły są również w stanie lepiej dotrzeć do ludzi w dzisiejszym świecie z Ewangelią Jezusa Chrystusa i przesłaniem adwentystycznym. Ci, którzy są istotni dla młodych ludzi, są również bardziej skłonni do bycia istotnymi w dzisiejszych czasach.

CZYM SĄ KOŚCIOŁY SCHRONIENIA?

W Europie stoimy przed tymi samymi wyzwaniami i pytaniami, przed którymi stoi nasz Kościół w wielu innych częściach świata: Co możemy zrobić, aby zatrzymać naszą młodzież w kościele? Albo jak możemy je odzyskać? Center for Youth Evangelism (CYE), instytut badawczy na Uniwersytecie Andrews, opracował koncepcję Kościoła Schronienia (COR). Według Rona Whiteheada z CYE, kościoły schronienia są „inkluzywnym, akceptującym, zorientowanym na społeczność, strategicznie rozmieszczonym, bezpiecznym, duchowym środowiskiem dla młodych dorosłych. Są to wspólnoty wyznaniowe, które akceptują ludzi takimi, jakimi są, gdzie są. Oznacza to, że przyjaźń i akceptacja nie są przyznawane ani wstrzymywane ze względu na osobistą historię, wygląd, obecny system wierzeń lub inne czynniki. Ponadto członkowie wiedzą, że nie zostaną zlekceważeni ani wykluczeni z powodu błędów, pytań lub wątpliwości. W tych społecznościach, zaprojektowanych tak, aby zaspokoić ich potrzeby, młodzi dorośli mogą szukać Boga i wzrastać w Nim”. (Ron Whitehead, CYE 2008).

Miasta schronienia, o których wspomina Stary Testament, służyły za wzór: Kluczową ideą jest kościół jako bezpieczna przystań, która zapewnia ochronę, pośrednictwo, sprawiedliwość i długoterminową opiekę. Chociaż iCOR opiera się na COR, rozwinął tę koncepcję i zrewidował ją. Idea kościoła jako duchowego schronienia lub duchowego domu jest istotą i jednocześnie celem iCOR. Opierając się na nowotestamentowym rozumieniu Kościoła, inicjatywa iCOR ma na celu zapewnienie Kościołom wsparcia zorientowanego na wartości w urzeczywistnianiu tego duchowego domu dla wszystkich pokoleń, wszystkich kultur i wszystkich klas społecznych. Innymi słowy, iCOR promuje kościoły, które świadomie decydują się być nowoczesnymi wspólnotami duchowymi, w których młodzi i starzy, wtajemniczeni i goście, biedni i bogaci, pracownicy i naukowcy mogą czuć się jak w domu i mieć wolność wzrastania w wierze. Dlatego Kościoły te starają się stworzyć środowisko, w którym chrześcijańska wspólnota jest centralnym czynnikiem i w którym ludzie z różnych środowisk, w każdym wieku i z różnym wykształceniem są upoważnieni do życia i umacniania swojej wiary.

GŁÓWNE ZASADY KOŚCIOŁÓW SCHRONIENIA

RODZINA BOŻA

Wierzymy w Boga relacyjnego: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Bóg jest w pełni jeden. Biblia używa słów z kategorii „rodzina” do opisania Boga. W tym kontekście Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę i nakazał im, aby byli płodni i rozmnażali się.

W ten sposób Bóg ustanowił rodzinę nuklearną (czyli dwupokoleniową: rodzice i dzieci – przyp. tłum.); Uczynił mężczyznę i kobietę rodzicami, a zatem odpowiedzialnymi za przyszłe pokolenia. Co więcej, Bóg ustanowił swój lud – mówiąc językiem Nowego Testamentu: kościół – wspólnotę dzieci Bożych (naśladowców Jezusa). Jezus ogłosił również, że kościół jest jego rodziną (Mk 3,31-35; 10,28-30).

iCOR opiera się zatem na biblijnym zrozumieniu, że Bóg stworzył dwie podstawowe jednostki społeczne, które sprzyjają duchowemu wzrostowi i poprzez które wiara jest przede wszystkim przekazywana i wspierana: rodzinę nuklearną i rodzinę wielopokoleniową.

Metafora rodziny jest fundamentalnym pojęciem chrześcijańskiej wspólnoty między dziećmi Bożymi. Odpowiada to również rozumieniu Kościoła jako „Ciała Chrystusa”. Kościół jest zatem kochającą, troskliwą i wspierającą wspólnotą międzypokoleniową i międzykulturową, która wzmacnia swoich członków i pomaga im połączyć się z Jezusem i rozwinąć ich pełny potencjał w tej relacji z Bogiem. Metafora rodziny wyjaśnia, że wiara i praktyki religijne są w swej istocie miłością w działaniu i relacjach.

Kościoły, które widzą swoją misję w byciu rodziną wielopokoleniową, mogą być wielkim wsparciem dla rodziny nuklearnej w jej kluczowej roli dla następnego pokolenia w czasach wielu rozbitych rodzin i indywidualistycznego społeczeństwa.

KOŚCIOŁY MIĘDZYPOKOLENIOWE, MIĘDZYKULTUROWE I MIĘDZYSPOŁECZNE

iCOR kładzie nacisk na podejście integracyjne, które jest otwarte na wszystkie pokolenia, kultury i środowiska społeczne. Jest to zakorzenione w przekonaniu, że wszyscy potrzebujemy siebie nawzajem, aby wzrastać duchowo.

Podobnie jak w przypadku ludzi o różnym pochodzeniu etnicznym, również różne pokolenia często reprezentują różne kultury, style życia i tradycje religijne. Litera „i” w iCOR oznacza zatem nie tylko międzypokoleniowość, ale także międzykulturowość i klasę między społeczną.

Kościoły, które aktywnie dążą do wypełnienia „ja”, a tym samym do nawiązania pozytywnych interakcji międzyludzkich, okazują szacunek dla każdej osoby, ale nie promują postawy czysto indywidualistycznej. Tworzą klimat wspólnoty, który szanuje i integruje wszystkie pokolenia, łącząc je w sposób szczególny z Ciałem Chrystusa. Biblijna zasada, że „serce ojców zwróci się ku synom swoim” (Ks. Malachiasza 4.6) ma dla nich ogromne znaczenie. W rezultacie serca dzieci zwrócą się ku swoim ojcom. Wspólnota międzypokoleniowa nie oznacza, że każde pokolenie upiera się przy swoich prawach i potrzebach, ale raczej, że ich serca zwracają się ku sobie nawzajem. Życie w ogólności i Boży porządek stworzenia wymagają, aby pokolenia rodzicielskie — te, które już zdołały się zadomowić — były pierwszymi, które zwrócą się do młodego pokolenia — do tych, którzy wciąż poszukują.

MŁODZIEŻ JAKO PARTNERZY

Jeśli kościół chce być istotny, dobrze byłoby zorientować się na młodzież. Niejednokrotnie są zwierciadłem, w którym odbija się współczesne społeczeństwo i czasy w większym stopniu niż starsze pokolenia. Nie ośmielamy się ignorować dużej liczby młodych ludzi, którzy opuszczają nasze kościoły (ale niekoniecznie porzucają swoją wiarę!). Chociaż jest wiele czynników, które mogą odegrać w tym rolę, musimy poważniej niż w przeszłości potraktować kwestię, w jaki sposób możemy zaspokoić duchowe potrzeby naszych młodych ludzi.

Ze statystycznego punktu widzenia młodzi ludzie są najbardziej otwarci. Kilka badań empirycznych wykazało, że ponad 80 procent wszystkich decyzji dotyczących Jezusa jest podejmowanych przed ukończeniem dwudziestego piątego roku życia. Odnosi się to również do decyzji za lub przeciw kościołowi. Faza dojrzewania ma ogromne znaczenie dla przyszłego życia w dorosłym życiu, ponieważ charakteryzuje się poważną refleksją, przejściami i podejmowaniem decyzji kształtujących. Dlatego tak ważne jest, aby Kościoły nauczyły się autentycznie odnosić się do młodych ludzi, opowiadać historię Bożego dzieła odkupienia i dawać żywy przykład tego, co ono oznacza.

Pojednać się z Bogiem i ze sobą nawzajem, a także poruszać i przekazywać kwestie duchowe i biblijne zgodnie z naszym adwentystycznym rozumieniem w odpowiedni i praktyczny sposób. Poprzez świadome zaspokajanie duchowych potrzeb młodych ludzi (w tym ich potrzeb emocjonalnych, społecznych i ideologicznych), kościoły starają się pomóc młodzieży zwrócić się do Boga, a nie oddalać się od Niego w najważniejszym momencie ich życia. Duszpasterstwo młodzieżowe jest więc jednocześnie pracą ewangelizacyjną i rozwojową Kościoła. Jednak w iCOR nie chodzi o to, aby kościoły po prostu lepiej troszczyły się o młodzież (młodzież jako przedmiot), ale raczej o to, aby młodzież była postrzegana i aktywnie zaangażowana jako prawdziwi partnerzy (młodzież jako podmiot). Młodzi ludzie powinni i chcą brać udział w formowaniu i rozwijaniu życia i misji Kościoła. W ten sposób wspólnota kościelna idzie naprzód. Ostatecznie Kościół nie posiada większego źródła potencjału postępu, odnowy i rozwoju niż ten, który znajduje się w jego młodości. Biblia i historia chrześcijaństwa są pełne przykładów tego, jak Bóg współpracuje z młodymi ludźmi i czyni z nimi wyjątkowe rzeczy. Jednak sami tego doświadczymy tylko wtedy, gdy zaangażujemy się w życie naszej młodzieży i zaangażujemy ich w życie kościoła, zapewniając im szkolenie i pomoc oraz upoważniając ich do przyjęcia odpowiedzialności w kościele i w służbie misyjnej.

Materiał za: https://icor.church/

Więcej materiałów na temat Kościołów schronienia wkrótce.

Zainteresowanych wprowadzenia programu w swoim zborze prosimy o kontakt: Remigiusz Krok, tel. 509112452, remigiusz.krok@adwent.pl.